De behoefte en het verlangen is zo groot,
ik wil zo graag zoveel meer,
ik kom zovele minuten tekort, tekort in mijn veel te drukke leven,

kostbare minuten voor mijn Meester, mijn Meester en ik,
kostbare minuten om te schrijven,
kostbare minuten om te leren,
kostbare minuten om te ondergaan,

waar vind ik deze tijd,
deze kostbare tijd?
want mijn behoefte en het verlangen is zo groot ...




Neem mij mee naar verre oorden,
heel ver hier vandaan,
breng mij terug wanneer wij klaar zijn met ons boek,
breng mij terug na hele lange tijd, wanneer we uitgekeken zijn op elkaar ...

breng mij dus niet meer terug ...

kimmie

Wat een dag,
Wat een geweldige dag!

Ik heb genoten, en hoe … vanaf het eerste moment dat ik U zag staan op het station,
Sterk als U bent, trots als een pauw, een dijk van een vent stond U daar, te wachten op Uw meisje,
Te wachten op mij …

Een emotioneel weerzien na een heftige week,
Vele vragen, vandaag beantwoord,
Geen doodlopende straatjes meer op onze reis,
Maar juist een lange weg die open ligt voor ons,
Een lange weg die we samen zullen bewandelen,
Door de tijd heen …

Meester, bedankt voor het vertrouwen U mij schenkt,
Bedankt voor zoveel meer dan Uw liefde,
Uw aandacht, Uw luisterend oor,
Maar bovenal bedankt voor de vriendschap die U mij gunt met Uw beste vriend!
Ik leer van U allebei zoveel,
Niet alleen leer ik te ondergaan, de spelregels van ons spel,
maar juist over Uw zorgeloze kijk op het leven, de alledaagse dingen,
Dankzij onze gesprekken tijdens ons samenzijn.

Vandaag wederom een dag om nooit te vergeten,
Een vriend om nooit te vergeten,
Een Meester waarmee ik mijn stoutste dromen deel,
Mijn leven bij op tafel gooi,
Bij wie ik mij voel zoals ik iedere andere vrouw gun dat ze zich zou moeten voelen,
Zo vol geluk, trots maar vooral veilig, beschermd en nooit meer alleen …
Een Meester waarvan ik hou,
Een Meester waarop ik verliefd werd, vanaf de aller eerste keer …

Zoveel liefs,
een innige zoen, Uw meisje, Uw kimmie.

Jij die vanuit jouw ogen kijkt naar dat schattig meisje,
Onschuldig en puur,
Twee vlechten langs haar gezicht,
Een hart vol liefde,
Geen stout trekje in haar karakter,
Geen ondeugende gedachte in haar hoofd,
Onschuldig en puur.

Uren lang koffie drinken,
Gezellig. Genieten.
Een lach op je gezicht, een luisterend oor, je straalt, jij bent jij, ik ben ik.
Niet 1 maar wel 10 geheimen per verstreken uur …

En nu dit.
Dat schattig meisje,
Onschuldig en puur?
Twee vlechten langs haar gezicht,
Een hart vol liefde,
1 stout trekje in haar karakter,
Een hoofd vol ondeugende gedachtes,
Onschuldig en puur?

Ons laatste geheim aan de keukentafel,
Ons laatste woord,
Ons laatste samenzijn.

Voorgoed vertrokken uit mijn leven,
Voorgoed gebleven in mijn hart.

Dag neefje lief,
Zachte kus op jouw lippen,

Je schattig meisje.

Nooit heb ik geweten dat een mens kan zweven …
Nooit heb ik dit iemand zien doen …
Wel laat Hij mij dit iedere keer weer ervaren …
Iedere keer anders, hoger en verder weg van deze wereld hier om mij heen …


De telefoon ging over.
Ik wist wie het was, ik wist wie mij ging bellen. Ik zou Hem bellen? Hij belde mij.

Na ruim vier weken het sms, - en mailverkeer overhoop te gooien, was dan eindelijk het moment aangebroken dat Zijn stem mijn lijf weer deed opbloeien ,
tot een volgroeide Passiebloem,
Vol kleur en tot in de puntjes verfijnd en afgewerkt, zo mooi.

Hetgeen ik zo aan Hem waardeer is dat Hij mij zo respecteert als ik ben,
Dat ik zo mijzelf kan en mag zijn bij Hem.
Ik, zo’n gewoon mens van vlees en bloed, altijd vrolijk en opgewekt, een lichaam vol emotie en energie, bezig bijtje op en top, zo eenvoudig en snel tevree.
Hij, een Meester in perfectionisme met een stem als geen ander, een uitstraling vol mystiek,
Een karakteristiek hoofd erop, met daarin een bibliotheek aan verhalen uit Zijn wondere wereld.
In diezelfde wondere wereld waar ik een kijkje in mag nemen, nee niet even om de hoek, maar hand aan hand, samen met Hem, Hij die mij zo dierbaar is, leidt Hij mij rond, leidt Hij mij op in deze wereld, onze wereld.

Een zachte stem hoor ik mijn oor binnengaan. “dag meisje …”
Vanaf dat moment, voelde ik de grond wegzakken onder mijn voeten, nee ik ga omhoog, ik zweef …
Mijn wereld wordt kleiner … ik open de deur naar Zijn wereld, onze wereld …

Een gesprek van dik een uur, vragen, verhalen heen en weer.
Herkenning, geluk, onzekerheden uit de weg, maar bovenal liefde ...

Een dag voor mijzelf, zoveel te doen, ik wilde mails versturen,
schrijven en lezen en dat in die korte ene dag voor mijzelf …
Nee, dit gevoel dat mij overmeestert moet ik bevredigen.
Ik ben onrustig. Ik wil dit voelen. Ik moet dit kwijt. Ik moet iets doen alvorens ik verder kan met mijn dag.

Ik loop de slaapkamer op. Ik kan even niet meer. Mijn buik voelt vreemd.
Ik voel hoe mijn liefdes sap zijn weg baant in mijn lijf, het zoekt een weg naar buiten,
het wil worden aangeraakt, worden opgedronken tot de laatste druppel.
Ik laat me zakken tegen de muur. Trek mijn benen op, mijn rok tot over mijn knieën.
Mijn vingers gaan over mijn slipje, waar het vocht zich mengt met het gladde stof.
Ik trek het uit. Het moet uit. Ik wil mijn overgevoelig plekje goed kunnen voelen …
Even een moment voor ons twee,mijn Meester Willem en ik, alvorens ik verder ga met mijn dag ...

"Waar ben ik aan begonnen?
Wil ik dit wel, roept mijn verstand!
Hoe is het mogelijk dat je lichaam op zoveel verschillende manieren kan reageren …
Het hoogste gedeelte van je lijf zegt nee!
Het deel vanaf mijn hoofd en lager schreeuwt ja!

Meerdere stemmen hoor ik om mij heen.

We hadden dit besproken, mijn Meester en ik. Ik had zelf aangegeven dat ik nieuwsgierig was.
Nieuwsgierig naar meer.
Dat Hij verder mocht gaan.
Verder met mij, mijn lichaam,
verder … samen met genodigden welke Hij had uitgezocht om te laten kennis maken met mij.
Zijn kimmie.
Ook Zij mochten genieten zoals Hij.
Zij mochten mijn lichaam gebruiken als hun speeltje, even, alleen die avond …

Geblinddoekt lig ik op een wat ongemakkelijke harde lange tafel.

Ik was deze ruimte samen met Hem ingelopen, zonder de doek voor mijn ogen.
Gewoon alsof er niets aan de hand was. Niets stond te gebeuren. Geen spel. Niets.
Hij bond mij een doek voor. Tilde mij op en lag mij op de tafel.
Lang, smal, omringd met luxe stoelen en dikke hoge kaarsen. Rood. Rode kaarsen.
Hij stelde mij op mijn gemak, zag mijn hart tekeer gaan, mijn ademhaling versnellen.
“geen zorgen meisje, Ik ben bij je in de buurt, Ik ben trots op je … “
Een zoen. Zijn hand in de mijne. Hij liet me los. Het werd stil.

Weer bekroop mij de angst.
Mijn hoofd die zegt “kim, wordt wakker, sta op, nu kan het nog …”
Mijn buik schreeuwt om aandacht en smeekt dat ik blijf. Blijf liggen. En onderga!

Voetstappen, nee niet twee … meerdere …
Ze houden halt bij de tafel. Bij mijn hoofd. Bij mijn voeten.
Iemand legt mij in de voor hun geliefde positie.
Mijn polsen worden vastgebonden, boven mijn hoofd, bij elkaar.
Mijn lichaam reageert. Ik schrik. Ik maak me lang. Een rilling door mijn lijf, zichtbaar op mijn huid als een koud briesje door een opstaand raam. Mijn tepels schieten vooruit.
Mijn buik doet raar. Schreeuwt, nog harder dan daarnet.
Mijn benen worden wijd uit elkaar geduwd, mijn enkels gebonden aan het tafel einde.
Een tweetal vingers lopen vanaf mijn oksel over mijn lichaam.
De vingers gaan lager. Zij raken mijn vrouwelijkste en meest gevoeligste plekje.

Ik geniet. Ik wil vragen, smeken, schreeuwen om meer …

Een tik op mijn openstaand doorweekt kutje. Ik schrik. Ik zie het in.
Ik mag niet genieten.
Althans nu nog niet.

“sletje, nee, jij gaat niet genieten … Wij gaan dat doen …”

Verschillende handen betasten mijn lichaam.
Mijn hemel, als ik niet mag genieten, stop hier mee, stop!

Een scheut gaat door mijn tepel. Een klem wordt erop gezet.
Mijn andere tepel wordt ook gekweld, ook deze moet aan de fijne scherpe pijn geloven.
Ik kan het niet laten, een kreun ontglipt mijn lippen. Ik hield het niet tegen.
Ik schrik, ik schreeuw … een scherpe pijn schiet er door mijn lichaam. Wat is dit?
Dit had ik niet verwacht na deze zachte kennismaking.
Ik kan het niet zien. Het kan niet anders zijn dan een zweep met een lapje eraan. Recht op mijn buik.

“verdiend en wel, je hoort niet te genieten, sletje, niet eerder dan wij aangeven dat het mag … “

Mijn schaamlippen worden aangeraakt en verder uit elkaar geduwd.
Een hand wil ze vastnemen.
Ze zijn zo nat, het is lastig om ze tussen je vingers te houden.

“geil als geen ander …” hoor ik een zware stem zeggen,
gevolgd door een regen van scherpe tikken op mijn buik, mijn linker,- en rechterborst.

Ik wil het liefst huilen, schreeuwen …
ik denk aan mijn Meester. Ik wil dat Hij trots op mij is.
Ik ken die blik, die trotse blik in Zijn ogen.

Ik bijt op mijn onderlip. Tranen rollen over mijn wangen.
Een klem wordt bevestigd op mijn schaamlip, op de een … op de ander …
Een koude harde paal wordt mijn nat grotje ingeschoven, tot diep bovenaan mijn gevoelig plekje.
Ik word uit elkaar gescheurd. Hoe kan dit? Ik ben toch niet zo nauw? Het doet geen pijn, maar mijn lijf staat op het punt in twee delen uit elkaar getrokken te worden …

Ik hou mijzelf sterk. Ik wil dit zo graag voor Hem, Hij, mijn Meester Willem.

“zo jij slet, dit is pas het begin … Wij zijn er klaar voor, Wij nemen aan, jij ook …”

Mijn hoofd: “Nee, hou hiermee op …”
In mijn onderbuik wordt de kraan geopend naar meer …

Ik hoor een stem, zacht, fluisterend in mijn oor: “ik hou van jou meisje …”
Die stem, de mooiste stem die ik ooit gehoord heb, de stem van mijn Meester.
Ik ben gelukkig. Trots. Ik kom tot rust. De angst glijdt uit mijn lichaam.
Sterk zal ik zijn, Meester Willem, voor U, alleen voor U!"

Deze omgeving, deze droom,
Mijn benen opgetrokken,
Mijn duim op mijn gezwollen klitje,
Mijn drie vingers in mijn spleetje,
Onderuitgezakt tegen de slaapkamermuur, voel ik een golf van ontspanning, samentrekken en een niet te omschrijven gevoel van genot uit elke lichaamsvezel komen …


Dit gevoel moest ik even voelen, wilde ik even beleven alvorens ik verder ging met mijn dag,
Een dag van mij alleen … de dag waarop ik mijn Meester weer zou horen na zoveel weken.

Dank U Meester Willem voor het zo ontspannen telefoongesprek wat uit zou lopen in deze belevenis, samen met U.
Alleen met U. En deze keer, de Genodigden voor Hun avondmaal.

kimmie.

Lieve Meester Willem,

het mag U ondertussen duidelijk zijn dat U mijn wereld totaal overhoop heeft gegooid.

Zonder weerstand of enige tegenaanval laat ik dit gebeuren.
U geeft mij het gevoel weer te leven.
U laat mij leven zoals het leven bedoeld is.

Life live to the max!

Dat is wat U met mij doet.
Dat is waar ik zolang naar gezocht heb.
Dankbaar, eeuwig Dankbaar (met hoofdletter D) wel te verstaan, want zoals u zo mooi beschrijft gaat dit tot mensenheugenis duren.
En ik ga akkoord.
Ik teken het contract met U, met als einddatum "mensenheugenis" ...

Samen slaan wij de bladzijde om in ons boek ... en gaan verder ... door en meer!

Een tijdje geleden heb ik U proberen te vertellen wat mijn meest ultieme fantasie is.
Ik begon, zelfverzekerd en stoer zat ik daar in de bibliotheek,
in een voor mij zo bekende stad.
Iedereen liep aan alle kanten aan mij voorbij.
Geen idee wat zij aan het uitspoken was. Zo keken zij mij aan. Althans zo voelde ik het.
Jongens en meisjes tegenover mij, naast mij op Hyves, op MNS ... net als ik ...
Zij met hun vriendjes, hun meisjes ... ik met Mijn Meester.

Een aantal regels later greep de onzekerheid mij naar mijn keel,
angst maar zeker de schaamte wist mij ervan te overtuigen dat ik moest stoppen met dat verhaal,
met die mail waarin stond beschreven,
mijn meest ultieme fantasie.

Een aantal keren kwam dit ter sprake.
U vroeg er naar.
Het werd mijn huiswerkopdracht gedurende uw vakantie tijd.

Schaamte heb ik niet meer voor U.
Ik zal U dit plekje van mij zeker laten zien.
Het liefst wanneer we samen zijn, prive.
Gedurende een spel, of een samensmelten van onze twee andere personages, die ook zo verliefd op elkaar geworden zijn ... dan vertel ik U meer.

Ik vind het ergens heel bijzonder dat ik U niet meteen kimmie laat zien
van top tot teen, van oor tot oor en alles wat er tussenin zit ...
begrijp mij niet verkeerd,
ik wil dit als verassing, als finale, als examen aan U vertellen, voor U ondergaan,
ik ben pas net begonnen met mijn opleiding.

Maar U, als ervaringsdeskundige met een kast vol mensenkennis,
U weet deze meest ultieme fantasie ...
U kent mij door en door, zoals ik reeds eerder aangehaald heb.
U zou mijn Meester niet zijn ...
U weet deze meest ultieme fantasie ...

U geeft mij De Leiband.
Welk boek sluit er beter bij mij aan,
bij mij, uw kimmie?
Een mix van meerdere hoofdstukken, een combinatie ... dit is kimmie.
Dit is mijn meest ultieme fantasie.

Ik heb genoten.
En mede daarvoor Dank ik U, Dank met hoofdletter D.

Dank U dat ik in Uw leven mag voorkomen, mag kijken en
mag genieten van U, mij van ons.

zo Trots en Gelukkig.

Uw subje kimmie.

Hoe is het mogelijk dat iemand mij iedere keer weer weet te overbluffen?
Hij weet mij te raken, zo diep!
Hij kent mij in zo'n korte tijd door en door.

Een mail, een verhaal, een ervaring, een opdracht, een sms, aan de telefoon
en tijdens ons weerzien ...
Hij ging verder ...
Hij zocht, hij doorspitte heel het Net
voor Hem, voor mij, voor ons ...

Hij gaf mij huiswerk, leesvoer en zoveel meer ...
Hij gaf mij mijn wens, mijn droom, mijn fantasie ...
Hij gaf mij De Leiband.

kimmie.

Wat is pijn? Wat doet pijn?

Een val van de trap?
Een slag in je gezicht?
Een glasscherf dat snijdt in je vinger?
Een tik op je bil?

Een traan die rolt over mijn wang, valt op mijn hand, spat uit elkaar ...
Mijn maag krimpt in elkaar, steken in mijn buik, mijn hart en mijn ziel ...

Teleurstelling, verwarring en machteloosheid gaf ik mijn Meester.
Het gebeurde onbewust.
De jaloezie nam mijn denkvermogen over.
Onzekerheid steeg ten top.

Een traan die rolt over mijn wang, valt op mijn hand, spat uit elkaar ...
Mijn maag krimpt in elkaar, steken in mijn buik, mijn hart en mijn ziel ...

Wat is pijn? Wat doet Pijn?

Dat deed pijn. Gistermorgen.
Dat deed pijn. Pijn bij ons beiden.

Nu een dag later,
een gesprek, een uitleg, een verklaring, een antwoord ...
op afstand wel te verstaan want we zijn zover weg van elkaar ... doch zo dicht bij.

Een traan en een lach.
Dag pijn, meest vreselijke pijn.
Ga weg en blijf daar waar je terecht komt, maar kom nooit meer terug bij ons!

Ik mis hem, mijn Meester.
Het verlangen naar hem wordt sterker iedere dag.
Ik hou van hem, Hij, mijn Meester.

Liefs, uw kimmie.

Als kind kan ik mij herinneren dat ik al spelend met mijn vriendje in de hoek van de kleuterklas werd overmeesterd door hem,
Hij de politie agent,
ik zijn crimineeltje ... vastgebonden met een dik touw aan mijn stoel.
Hij vuurde een aantal scherpe vragen op mij af, met een strenge blik in zijn mooie donkere ogen ...

Hoog in de boomhut, gebouwd door opa Klaas, de opa van mijn vriendinnetje, zouden wij de nacht samen doorbrengen ...
Marieke en ik.
Geen oog deden wij dicht, we speelden de hele nacht door ...
Uit haar mooi zilveren koffertje kwamen verschillende dokterspulletjes.
Onze vriendjes kwamen op bezoek die nacht, althans dat was onze droom ...
we bedreven de liefde met elkaar, puur en naief als jonge tieners doen ...
echter dit spel kreeg een andere wending ...
we werden die nacht hard en ruw door hun genomen ...
Het deed pijn. Ik genoot.
Het gaf mij een fijn gevoel in mijn buik.
Deze wending in het spel was mijn idee.

Vol verwarring en enigzins overstuur kwamen de vragen bij mij op.
Ik genoot van pijn. spanning. onderdanigheid. gehoorzamen.

Nu, een dikke twintig jaar later zijn deze vragen, deze gevoelens beantwoord.
Ik voel geen verwarring meer, maar rust.
Een golf van geluk overheerst mijn dagelijks doen en denken.
Dankzij mijn Meester. Meester Willem.
Dat Hij mij deze kans geeft.
Ik ben Hem zo dankbaar.
Trots en vol geluk.

Sinds een jaar kwamen deze verwarde gevoelens, deze vragen weer naar boven ...
Ik ben een gelukkige mamma van een dochter.
Ik merkte op dat zij dezelfde spellen speelt met haar vriendjes,
haar vriendinnen en haar zelfverzonnen mensje in haar kamertje boven op zolder.

De geschiedenis herhaalt zich ...

Deze verwarde gevoelens rusten nu,
omdat ik weet dat zij over een dikke twintig jaar haar vragen beantwoord krijgt,
en net als haar mamma achter haar notebook schrijft naar
haar Meester.
Trots en vol geluk.

De toekomst herhaalt zich ...

kimmie