Hard,
ritmisch,
bruut maar zo opwindend lekker,
voel ik hoe Zijn dikke staaf een weg baant mijn lichaam in,
voel ik hoe mijn kleine opening open gerekt wordt,
doorbreekt U mijn meest pijnlijk stukje,
U stoot tactvol, doch zo stevig door,
verder en dieper de donkere gang binnen …


Zomaar een opdracht tussendoor,
door deze dag heen,
zo vroeg aan het begin van de middag.
Een opdracht om van te smullen,
geen straf deze keer,
geen pijnlijke zaken,
puur genot,
waaraan Meester,
waarom Meester deze dank?


Twee vingers op zoektocht door de heuvels van plezier,
een zoektocht,
niet al te lang.
Een vlakke kant bovenaan, een zachte ronde vorm,
gevoelig, over de top,
smekend kijkt zij mij aan.
Vanwege deze blik,
dit gegeven, beginnen mijn vingers aan hun werk,
spelen rond en doen hun spel,
rennen door de ruimte welke open staat voor hun,
warm,
vochtig,
open vanwege de gespreide benen,
hier op de koude grond.


Slechts één opening werd tot die tijd met rust gelaten,
mocht nog even niet ondergaan,
nog even geen genot,
nog even geen smaak.
Zijn dikke staaf schuift zonder probleem diep door achterin ver weg.
Mijn mond proeft Zijn zout,
voelt Zijn warmte,
ervaart de dikte,
de lengte,
het geheel in Zijn geheel.
Mijn mond proeft veel meer deze keer,
een vocht van zoet,
getint met snufjes vol opwinding,
geil … niets anders dan geil, ons geil tezamen,
tot diep door achterin ver weg,
als meest ver weg,
als verst weg, deze keer.

Zijn handen in mijn haren,
achter mijn hoofd,
heel stevig,
krachtig,
begeleidend met als enige doel,
als enige hoop,
Zijn geheel van omvang dit maal verder weg te brengen,
dan alle andere keren tevoren.

Ik accepteer,
ik heb geen keuze,
ik stribbel niet tegen,
niet deze keer,
geen ge-nee,
geen ge-mekker,
geen ge-doe …


Twee vingers trekken ,
plagen, spelen en doen.
Twee vingers zorgen ervoor,
dat tijdens de finale in mijn gaatje,
het aller kleinste wel te verstaan,
een hoogtepunt wordt behaald,
een hoogtepunt tegelijk en samen,
voor het eerst onder begeleiding van mijzelf,
met als ondersteuning,
mijn twee vingers,
welke met alle plezier,
hun werk doen, en hoe …
Terwijl ze genieten van hun lichaam,
van Zijn krachtig gekreun,
haar vraag, bijna smekend, vol verlangen,
de vraag om het los te laten,
hetgeen in het geheel te bevrijden,
mijzelf te mogen verliezen in een kolk van pure lust,
geilheid, genot en overgave …


De explosie vindt plaats,
vindt plaats tussen twee geliefden,
tussen een Meester en Zijn subje
tussen ons twee, twee mensen,
hier, vandaag bij elkaar,
zomaar spontaan,
tijdens een opdracht, vandaag,
deze dag, een begin, heel vroeg,
een begin van de middag.


Mijn visioen eindigt bruut in één groot waanbeeld,
ik word wakker,
mijzelf aanschouwend op deze koude grond,
mijn benen openstaand,
hurkend, half zittend,
een bekende houding voor mij,
mijn hoofd voorover gebogen, bijna liggend op de grond,
de koude grond,
mijn vingers verstrengelt in mijn kleine opening,
open gerekt,
diep, ver weg …

Mijn andere hand,
half verborgen in mij,
mijn warmte,
tussen mijn vochtige wanden,
de andere helft van mijn hand,
rustig afscheid nemend van het plezier,
tussen de heuvels,
gevoelig, over de top.

Een laatste trek door mijn lijf,
bloot, liggend hier in deze afgesloten ruimte,
een laatste trekje genot,
heel even nog,
het nagenieten …




Ik word wakker,
een schreeuw niet zo ver bij mij vandaan,
de werkelijkheid roept,
mijn dagelijks leven wil verder,
zelf zou ik er iets voor over hebben,
hier te mogen blijven liggen,
tot dat mijn Meester aangeeft dat ik op mag staan,
mij mag insluiten,
terugtrekkend in mijn holletje bij Hem,
tegen Hem aan,
geen millimeter opening tussen ons twee …


Maar nee,
mijn visioen stopt en eindigt na dit genotspel,
deze middag, heel vroeg in zijn begin.




Heerlijk zo’n opdracht,
geheel onverwacht,
heerlijk Zijn aandacht,
geheel exclusief,
ook al blijkt het niet te zijn geweest,
zoals ik reeds net heb meegemaakt,
ook al was Hij net iets verder weg op afstand,
ik heb genoten,
van deze heerlijkheid, zo onverwacht !


Zomaar een opdracht tussendoor,
door deze dag heen,
zo vroeg aan het begin van de middag.
Een opdracht om van te smullen,
geen straf deze keer,
geen pijnlijke zaken,
puur genot,
waaraan Meester,
waarom Meester deze dank?


Oh en Meester,
iets waar ik geen moeite mee heb,
is de opwinding,
het moment opbouwend naar dátgene,
echter de tijd is bij sneller bereikt dan aangegeven,
véél sneller om eerlijk over te zijn,
geen bijna half uur,
hou ik dit vol ,
een ander mens misschien,
maar niet ik, ik … Uw kimmie …

De explosie van ons twee tezamen,
vond reeds in een veel vroeger stadium plaats,
slechts na een bijna kwart van een uur,
spijt doet het mij,
maar ik hou dit niet vol,
een ander mens misschien,
maar niet ik, ik … Uw kimmie …


Waaraan Meester,
waarom Meester deze dank?