Opgewonden stapte ik in de trein ...

Vandaag was de dag dat ik mijn Meester zou gaan zien, voor het eerst, na zoveel mailcontact, in levende lijve.
In zo'n korte tijd was er de meest sterke liefdevolle band ontstaan,
het vertrouwen naar elkaar toe werd alsmaar meer, naarmate de persoonlijke details aan elkaar verteld werden.

Een hechte vriendschap was geboren.

Toch gierden de zenuwen door mijn lijf toen ik het station van de stad waar we elkaar zouden zien, zag naderen.
Zijn laatste sms dat ik kreeg in de trein, had mij verteld waar Hij op mij zou staan wachten.
Hij, mijn Meester, zoals ik Hem mocht noemen,
ik die Hem had gevonden,
Hij die mij wilde maken tot Zijn meisje,
Zijn subje, Zijn kimmie.

Ik liep richting de voorkant van het station.
Naast de enige mooie auto op de parkeerplaats, stond een opvallende man, net gekleed, een kop vol uitstraling,
tikkeltje arrogant (waar ik overigens heel erg van hou), stoer, een strakke blik,
een kleine glimlach, een knikje, een groet, twee warme armen ontvingen mij,
veilig en vetrouwd.

"ik ben gearriveerd bij mijn station, mijn thuis, daar waar ik hoor, bij Hem, in Zijn armen, tegen Hem aan ... ",

Een zakelijke date, zo was de benaming van ons eerste fysieke contact.
Zakelijk leek het misschien naar de buitenwereld, maar binnen in mij en in Hem speelde er hele andere zaken.
De woorden die hierbij beter passen zijn, PUUR en VERLIEFD!
Nu ik dit zo beschrijf kan ik mij herinneren dat het ons opviel hoe we voor de wereld om ons heen door de mand vielen,
want niet alleen wij voelden deze gevoelens, de mensen om ons heen zagen ze ...
Het ijs was gebroken.
Het zakelijk aspect verdween.

Een, twee, drie maal koffie alsvorens onze lippen elkaar vonden, daar beneden in die kleine hal,
ons plekje,
onze eerste meest gevoelige aanraking van onze lippen ...
onze eerste omhelsing van onze tongen ...
Een moment die op mijn netvlies is gebrand.
Zijn eerste teken in mij, zonder pijn, zonder te hoeven ondergaan, maar puur uit het diepste puntje van onze ziel.

Die middag floten de vogels hun lied,
de vlinders fladderden vrolijk in het rond,
Zijn lichaam volgde Zijn geest, Zijn hart, Zijn diepste wil,
ik volg Hem, mijn lust en mijzelf ...
Twee lichamen raakten verstrengeld in elkaar, onze intiemste sappen werden geproeft, werden gemengd met elkaar,
vol liefde, pure passie, twee lichamen gevuld met lust ...
Na een verkenning, een heftig liefdesspel, volgde er een explosie in Zijn lijf, in mijn lijf, in mijn buik ...

Stilte.
We realiseerden ons dat we meer waren dan twee mensen die met elkaar willen spelen, zo af en toe ...
Nee, dit was heftiger, zonder woorden, maar zo duidelijk voor ons twee.

Geen Meester die middag ...
Geen kim ...
Maar gewoon de twee mensen wie wij zijn in het dagelijks leven ...

Elkaar gevonden tijdens een nacht, toen mijn oog viel op de letters die Zijn advertentie vormde.
Een advertentie die vroeg om een relatie met een subje, een relatie vol diepgang ...
Ondertussen is deze diepgang uitgegroeid tot zoveel meer, tot zoveel meer moois dan waar Hij naar op zoek was.
Die advertentie ... gelukkig beantwoord op drie juli twee duizend en acht.

kimmie