^M BDSMfan
BDSMfan
Zoeken


Online
  • Gebruikers: 0
  • Gasten: 2
Inloggen

Gebruikersnaam:


Wachtwoord:

Wachtwoord vergeten?

Door Kimmie op 9 November 2008 om 0:27
Een zomerse dag, een paar dagen voor half september ...


Als er iets is waar mijn Meester in uitblinkt, dan is het wel het doorlopend schakelen,
het op zoek gaan naar een oplossing, mocht dit nodig zijn!
En ja, bij mij is dat nog wel eens nodig ...

-te laat ... ", "ik kom te laat!!!-
-de trein vertrekt, over een minuut, zonder mij, zonder kimmie!-




Iedereen de deur uit,
ik neem een duik in mijn kast, rokje, witte blouse en hoge hakken.nl,
ja dat gaat het worden deze keer, deze eerste lange keer!
-wat heet lang, niets duurt lang genoeg wanneer ik in het gezelschap van mijn Meester ben-
Iedere keer weer dat gehaast gedoe in de ochtendspits, om gek van te worden!
Zoals mijn moeder vroeger altijd zei: "haastige spoed is zelden goed,mijn kind!"
Ja sorry mam, u heeft zeker gelijk, maar deze keer moet het dan toch zo zijn,
ik moet haasten ... moet rennen ...
rennen voor mijn trein, mijn trein naar "je weet wel stad",
de stad van mijn Meester en ik.

Maar het is al te laat, de trein heb ik gemist,
dan toch maar de auto,
-neem eens een verkeerde afslag, kimmie- ook daar ben ik een kei in ...
met ander woorden,
mijn Meester moest zijn planning alweer aanpassen!
Schakelen, op zoek naar een oplossing!

Een sms:
"ik zou je Meester toch niet zijn als ik hier geen oplossing voor zou hebben, kimmie"
Hij had dit waarschijnlijk al voorzien,
Hij kent mij ondertussen door en door!
Hij zette plan B in werking.

Bijna twee uren later dan de bedoeling was, zaten we naast elkaar in de auto, Zijn auto.
Heerlijke momenten vind ik dit ondertussen, gewoon naast mijn Meester zitten, urenlang rijden,
urenlang kunnen kletsen, genieten van elkaar, gewoon als vrienden, nee meer dan gewone vrienden,
Hij Zijn cappucino, ik mijn koffie.
Als je hierover gaat nadenken, komt er bij mij een leuke vraag naar boven, vind ik zelf:
heb je je al eens afgevraagd hoeveel Meesters er onderweg zullen zijn, met Hun subje, op datzelfde moment?
Kun je het zien aan mensen, aan twee mensen, samen in een auto?
kun je het zien aan ons, wat onze relatie is?
Ziet men aan ons wat ons gezamelijk doel is van die dag?
Conclusie: ik heb geen idee, hoeveel mensen er op zo'n mooi moment
naast elkaar in een auto zitten, met dezelfde wetenschap als wij twee,
hetzelfde doel als wij twee,
namelijk om een paar uur die dag te gaan zweven,
los te komen van de aarde waarop je staat,
verlost te worden van alle stress en druk die zwaar leunt op je schouders.
Ik heb geen idee hoeveel mensen, met ditzelfde doel rond rijden
naar een huisje in het bos,
hun huisje,
niet ons huisje, maar net even dat andere huisje voor die keer.
Wel weet ik dat ik het niet aan die twee mensen kan zien, ik kan niet zien dat zij,
net als wij, zo'n mooie verbintenis hebben,
zo'n diepgaande liefdevolle relatie,
-nee niet als twee minaars, maar veel meer dan dat-,
ik kan niet zien dat zij, net als wij, eigenlijk een Meester en Zijn subje zijn,
want nee zij hebben dit niet, net als wij evenmin, op hun voorhoofd staan!
Wel weet ik dat zij, net als wij, enorm gaan genieten die dag,
veel meer dan die twee minaars naast elkaar in een auto, veel en veel meer ...
Het moment mijn Meester mij "de Leiband" gaf, was ik het meest verbaasd,
en ondertussen enorm jaloers, over het stukje waarin beschreven wordt,
dat zij met haar Meester meerdere weekendjes weg ging,
naast elkaar in de auto, onderweg naar Frankrijk.
-Bestond dit echt? is het mogelijk dat je zo'n relatie met je Meester kunt opbouwen,
dat je elkaar niet treft op een afgelegen locatie in "je weet wel stad",
maar dat je daadwerkelijk met Hem samen onderweg bent naar, in ons geval, het huisje in het bos ... ?-
Nu weet ik ondertussen, ja kimmie het bestaat echt, zo'n relatie bestaat,
zo'n heerlijke autorit naar "plek x" is mogelijk,
zo'n rit met je Meester. Deze rit is zo'n rit!

Maar, ik dwaal af, merk ik ...




Terwijl we de lange oprijlaan oprijden, zie ik tussen de hoge bomen een klein knus huisje liggen,
in de verte lijkt het wel een klein boswachtershuisje,
klein, een bovenverdieping, dat wel ... omringd door veel groen, door vele hoge bomen,
ons huisje in het bos.

Dit is voor mij een stap, een stap verder in deze wereld.
zovele dromen zijn mijn revue gepasseerd,
maar had ik ooit gedroomd dat die droom werkelijkheid zou worden?

kimmie.
Permalink - 2304 keer bekeken - 0 reacties - Reageer
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn.