Lieve Meester, wat is dit lang geleden zeg …
Wat is het toch lang geleden dat ik mij heb kunnen afzonderen in deze drukke wereld
voor een kleine krabbel op papier …
Om eerlijk te zijn ben ik reeds vaker begonnen aan een verhaal, zelfs tot de kleine puntjes bijna mooi afgewerkt en geschreven,
maar nu in dit geval, begin ik toch geheel blanco en overnieuw,
verder te schrijven in ons boek …

Ik kan mij herinneren dat ik ergens gestopt ben met vertellen,
een beginnend verhaal over de lange op rij laan naar ons huisje in het bos.
Ik kan mij herinneren dat ik vertelde over de stappen welke ik reeds gemaakt had in zo’n korte tijd,
hoe ik in die tijd gegroeid ben, gegroeid als subje, Uw subje,
maar, ook gegroeid ben als mens in deze wereld, want ja dat merk ik nu,
nu wij zo’n half jaar verder zijn, ik bén gegroeid, ik bén veranderd,
ik weet zo goed wat ik wil nu,
ik ben niet meer zo angstig als voorheen, lees: angstig als subje,
(de angst in mij als RL personage is er niet uit te slaan … )
nee ik ben sterker , eigenzinniger,
trots, trots op ons, trots op wie ik ben, trots op wie U mij gemaakt heeft,
maar, vooral ben ik veranderd in mijn onderdanigheid!
Ik kan en durf aan te geven waar mijn behoeftes liggen,
waar mijn hart zo naar verlangt, want ja, mijn verlangens, mijn leergierigheid, mijn nieuwsgierigheid weet van geen ophouden,
deze blijft groeien en vraagt nog steeds naar méér!
Méér lieve Meester, laat mij méér ondergaan voor U, bij U en door U!
Als ik deze regels zo voor mij zie, realiseer ik mij dat de echt ik terug gekomen is,
terug na lange tijd weg geweest,
ik ben nooit veranderd van karakter,
nee ik pas mijn karakter aan, aan de mensen om mij heen,
als een kameleon zijn kleur aanpast aan zijn directe nabije omgeving.
De echte ik verdwijnt dan heel even, voor een korte periode maar,
want lang houdt een mens dat niet vol,
maar de echte ik komt gewoon weer vanzelf terug, nee niet vanzelf, nee … na een heleboel geworstel en gedoe, maar de echte ik komt weer naar boven … dank zij U Willem, alle credits gaan in dit geval uit naar U!

Maar ik ben eerlijk, ik ben in die zin niet de meest makkelijkste sub, niet de meest eenvoudigste.
Dat heeft ermee te maken dat U mijn geworstel, mijn terugkomst in zijn geheel mee maakt,
Mee beleeft en mee voelt …
Dat heeft puur ermee te maken dat ik, als kameleon ik, zeer tot zeer +++ gebonden ben aan banden,
aan verantwoording ,
aan regels, de meest voor de hand liggende tot zeer uit de hand gelopen regels welke mij zijn opgelegd door mijn eigen omgeving.
Vandaar, ja U gebruikte het woord laatst zo goed, dat ik het woordje regel een vies,
ofwel vervelend woord vind.
Ik akelig word van binnen bij het horen van deze letters.
Ja je kunt je afvragen: - waarom zoekt zij dan een Meester?- (Goede vraag overigens!)
Is het dan toch enkel en alleen het spel waar het mij omdraait?
Het ondergaan voor U op een locatie? Maakt mij dat in zo’n geval dan niet een bottom?
En veranderd Uw naam dan automatisch in Top? Nee dus … zo gemakkelijk gaat dat niet,
maar wel is dit een spookje, een kronkeltje in mijn hoofd.
Dan te bedenken dat ik in het begin nog zo heb zitten genieten van de regels welke U mij toe stuurde, de slavinnen regels, wel te verstaan … er over heb zitten denken om met U,
op afstand een 24 / 7 aan te gaan …
Al met al, ik ben gegroeid, dank zij U, wel te verstaan, ik ben weer wie ik behoor te zijn,
mijn eigen ikje zonder de aangepaste huid van een kameleon.
Want, vergeet niet, zonder U had ik deze droom waarin ik iedere ochtend stap niet kunnen beleven, kunnen voelen, mogen ondergaan en van mogen genieten!

Zo is er ook veel gebeurt de laatste tijd waardoor onze liefde en onze basis goed getest is,
Ik geef toe, ik neem voor ál deze voorvallen de schuld volledig op mij!
Ik ben dusdanig opgebouwd uit stukjes kimmie, die zich opstapelen tot één grote piek,
met zoveel liefde, enthousiasme, gedrevenheid, passie en energie leg ik deze stukjes één voor één op hun plek, ik stop er een zee van tijd in, welke ik er zeer zeker voor over heb,
ik stop er werkelijk mijn ziel, mijn zaligheid in …
Ik heb er zo van genoten, om de juiste woorden te vinden, de puntjes op de i te zetten en dan zomaar ineens een moment … U kent deze momenten nu ondertussen maar al te goed: zo’n moment waarin de paniek bij mij als eigen ikje om de hoek komt kijken, mijn angst, mijn donkere kant, mijn niet mooie kant … en ja dan is het voorbij!
Dan stort letterlijk deze mooi opgebouwde, zeer hoge, spitse toren in duizend kapot geslagen stukjes naar beneden,
in elkaar … zomaar in eens voor Uw ogen,
zomaar uit het niets, zomaar in één hand om draai, stort mijn wereld, Uw trots,
mijn trots, in elkaar!
Mijn eigen opgebouwde en versierde toren, met één klik op de knop weg, voorbij, over en uit!

Tranen, volledig gevulde zakken vol,
tranen,
verdriet,
veel pijn als gevolg,
maar boven al schaamte en een meer dan rottige buikpijn viert zege in mijn lijf …
met de wetenschap hoeveel pijn ik U doe op zo’n moment,
Uw pijn is mijn pijn, en wel de ergste …
-kimmie, waarom?-
-Krijg ik het ooit nog hersteld?- want ja, dat wil ik zo graag …
iedere letter zou ik willen terug toveren als ik het kon, ieder woordje zou ik weer zo benoemen …

Ik zou alleen mijn gevoel hierin moeten aanpassen, als ik dat al kan, want daar begin ik nu sterk aan te twijfelen,
mijn kwetsbaarheid, mijn naïviteit moet ik laten verdwijnen, daarvoor in de plaats moet diezelfde trotsheid gaan plaats nemen welke ik nu voel tijdens een samenzijn met U en wanneer ik onderga voor U,
een straf, een harde straf … dat gevoel, dat gevoel moet de boventoon gaan vieren in mij,
in heel mijn lichaam, uitstraling, in al mijn woorden en in iedere gedachte,
die trotsheid moet winnen van mijn eigen ikje,
dan pas, dan pas kan ik de wereld écht aan,
dan pas ben ik er weer klaar voor om te starten aan de wederopbouw van mijn eigen hoge mooi versierde spitse toren,
dan pas zullen er geen gekke impulsieve acties meer plaats vinden,
dan pas zult U echt trots zijn op mij …
ben ik trots op mij zelf, niet als kimmie, maar als de eigen persoon, de IK los van de kameleon.

Houdt niet in dat afgelopen tijd geen geweldige tijd is geweest,
want is het ondertussen niet zo dat we ervoor gezorgd hebben dat U in principe gewoon kunt plaatsnemen bij ons aan tafel, bij ons in mijn eigen ikje omgeving … ja toch?
En is het niet zo dat er ondertussen niet een aantal explosieve hoogtepunten de revue gepasseerd hebben,
hoogtepunten als U en ik,
hoogtepunten als jij en ik …
Te beginnen bij mijn aller eerste echte officiële kimmie date,
in ons huisje …

wordt vervolgd …