|
Zoeken
Online
Inloggen
|
Door Kimmie op 14 April 2009 om 16:57
Een dag tussendoor, niet in de chronologische volgorde van tijd,
maar slechts enkel een geweldige mooie dag tussendoor ... " Vandaag geen toegang, begrijp mij niet verkeerd! Nee, want vandaag gaan wij werken, toch? Werken aan datgene waarvoor ik de jij kant in je heb benaderd. Werken aan datgene wat een klein beetje van ons tweetjes is. Werk aan de winkel! En, werk gaat vóór het meisje … ! ; ) " Er hangt vandaag een bepaalde sfeer in de lucht, hoe kan ik deze sfeer het beste benoemen, zodat ik deze het beste omschrijf, verwoord en bijna tastbaar maak … Een sfeer, welke je voelt, welke je proeft en bijna zou kunnen vastnemen. Een sfeer welke er broeit tussen twee mensen in een over vol café, de één aan deze kant van die ruimte, de ander aan de overkant, er broeit iets, er groeit iets, iets, tussen die twee … net als vandaag, tussen ons, vandaag … Vandaag, onze werkdag! Juist vanwege die sfeer, de sfeer rondom jij en ik, besluiten wij deze dag toch naar een rustig afgelegen plekje, heel even voor ons twee, te gaan, somewhere only we know, om de sfeer te laten doen omtoveren tot werkelijkheid, tot tastbaarheid, de tastbaarheid tussen ons twee, jij en ik. Een overweldigende hoge golf komt mij tegemoet, terwijl ik voel hoe jouw lichaam het mijne verslind … verslind, neemt en drilt! Je harde lid doorboort mijn middel, verscheurt mijn lijf in twee aparte delen, met alle overtuiging, hard en ritmisch. Deze meters hoge golf brengt de nodige positieve onrust met zich mee, positieve onrust bestaande uit het geluid welke onze lichamen uit spuwt, van zacht naar hard … naar harder … naar het hoogtepunt van deze golf, deze meters hoge golf. Twee golven ontmoeten elkaar, tegelijk en wel precies, komen zij nader tot elkaar, heel hoog, daar boven in het puntje van deze golven, net als deze twee mensen, net als de sfeer, net als jij en ik. Rust. Stilte. Heel even, heel even maar … Een tweede betovering vindt plaats in deze zelfde ruimte, op deze zelfde dag. Een tweede ontmoeting van deze twee metershoge golven gaat van start … Mijn geest dwaalt af, ik hoor Boudewijn zingen, nog niet zo lang geleden ontmoet, live, daar in die stad, zo groot. Nu is hij hier bij ons, bij mij, in mijn gedachte: “ Nu hoef je nooit je jas meer aan te trekken, en te hopen dat je licht het doet, laat buiten de stormwind nu maar razen in het donker, want binnen is het warm en licht en goed, hand in hand naar buiten kijken waar de regen valt, ik zie het vuur van hoop en twijfel in je ogen, en ik ken je diepste angst. Want je kunt niets zeker weten en alles gaat voorbij, maar, ik geloof ik geloof ik geloof ik geloof ik geloof, in jou en mij … En als je 's morgens opstaat ben ik bij je, en misschien heb ik al thee gezet, en als de zon schijnt buiten gaan we lopen door de duinen en als het regent gaan we terug in bed. Uren langzaam wakker worden, en zwevend door de tijd, ik zie het licht door de gordijnen, en ik weet, 't verleden geeft geen zekerheid. Want je kunt niets zeker weten en alles gaat voorbij, maar, ik geloof ik geloof ik geloof ik geloof ik geloof, in jou en mij … Ik geloof ik geloof ik geloof ik geloof ik geloof, in jou en mij … Ik doe de lichten uit , en de kamer word nu donker, een straatlantaarn buiten geeft wat licht, en de dingen in de kamer worden vrienden die gaan slapen, de stoelen staan te wachten op 't ontbijt, en morgen word ik wakker met de geur van brood en honing de glans van gouden zonlicht in jou haar, en de dingen in de kamer, ik zeg ze welterusten, vanavond gaan we slapen en morgen zien we wel, maar de dingen in de kamer zouden levenloze dingen zijn, zonder jou. En je kunt niets zeker weten, want alles gaat voorbij, maar, ik geloof ik geloof ik geloof ik geloof ik geloof, in jou en mij … Ik geloof ik geloof ik geloof ik geloof ik geloof, in jou en mij … " Terwijl je lichaam het mijne berijdt, wordt dit lied omgezet in mijn eigen woorden. Ik kán het niet langer meer verzwijgen. “ Maar, weet je lieve jij, mag ik je een geheim vertellen, heel misschien? Ik ben verliefd geworden op iemand, ik wíl het niet langer meer verzwijgen! Ik moet het je vertellen, maar ik ben verliefd! Luister alsjeblieft naar deze woorden, recht vanuit mijn hart … Ik ben verliefd, echt verliefd, op een mooi mens in mijn leven, een Meester, mijn Meester. Weet je, lieve jij, ik denk dagelijks aan Hem, ik sta met Hem op in de vroege ochtend, ik stap, aan het einde van deze dag, in ons gezamenlijk bed. Ik zou zo graag willen weten hoe een leven met Hem eruit ziet … Ik als Zijn naaste geliefde, wonend in één zelfde woning, bij elkander zijn een hele dag! Ik zie Hem bij mij zitten aan één en dezelfde tafel, de tafel in de keuken. Ik zie Hem bij mij staan daar op dat plein, bij dat nieuwe barretje, samen, Hij, de kleine anderen en ik, zij, die kleine anderen aan Zijn zijde, wachtend op mij, daar achter in die rij. Hij op dat plein, samen met zij. Ik zie Hem staan daar op datzelfde feest, daar waar wij gezamenlijk naar toe kunnen gaan, datzelfde feest van Hem, waar ik Hem vergezel, kán en mág vergezellen aan Zijn zijde, kán en mág, omdat ik bij Hem hoor, in de context zoals wij het niets liever dan, zouden zien. Om eerlijk te zijn, lieve jij, terwijl je onze lichamen doet samen smelten, vertel ik jou, ik kan niet meer zonder deze man, ik wil het ook niet, ik wil niets liever dan bij Hem zijn, ik wil deel uit maken van Zijn dagelijks leven, Zijn echte leven. Maar weet je, lieve jij, Hij behoort iemand anders! Zijn hart is bij iemand anders! Zijn leven is bij iemand anders! Maar wat je ook weten moet, lieve jij, was het niet geweest dat Hij verbonden was met een ander, dan had ik Hem gevraagd, jawel, ik had Hem gevraagd, ik had mijn meest stoute schoentjes aangetrokken en had Hem gevraagd om een leven samen met mij te willen delen, in welke vorm het best bij ons past, waar wij ons het beste bij voelen, om dit leven op deze manier samen in te vullen, onze manier, dat zou ik Hem gevraagd hebben. Lieve jij, maar Hij heeft Zijn hart reeds aan iemand anders geschonken, dus deze vraag zal ik echter nooit stellen, zal ik nooit vragen. Maar het houdt mij bezig, dag en nacht, Hij houdt mij bezig, dag en nacht en iedere minuut welke deze twee delen aan elkaar verbinden … Niet te vergeten dat ik een leven heb, niet zo heel ver bij Hem vandaan, een eigen leven, een leven als vrouw, moeder, dochter en vriendin van. Het maakt ook niet veel uit, lieve jij, ik wil gewoon dat ik dit geheim met jou kan delen. Dat ik in je eindelijk kan vertellen hoe ik deze iemand de liefde zou willen verklaren, Hem in de ogen aankijken en het recht tegen deze twee mooie kijkers zeggen. Dat ik denk dat er een reden is waarom wij elkaar nu ontmoet hebben in onze levens, ook al is de reden ervan dat wij niet voor eeuwig bij elkander kunnen blijven, ons leven met elkander kunnen delen, maar is de reden er enkel en alleen om elkander te mogen lief hebben voor hoe lang de tijd mag zijn, dit naar elkander te mogen uiten, “ houden van ” zoals “ houden van ” bedoeld is, misschien is dat wel de reden van, de reden van onze ontmoeting! In ons beider leven ... Weet je, lieve jij, weet je dat mijn verlangens naar een samen zijn met Hem dusdanig gegroeid zijn naar een verlangen van meer, een verlangen naar iets gezamenlijks van ons twee, een eigen klein iets … Ik zou wederom mijn stoute schoentjes aantrekken, een tweede maal, ik zou Hem wederom in de ogen kijken, in diezelfde twee mooie kijkers, ik zou het wederom doen, op hetzelfde moment, een moment als nu, een samensmelten van twee lichamen in elkaar … Net als ik nu doe, nu, met jou, jij, jij lieve jij … Lieve jij, weet je, ik zou Hem vragen, stellen nog slechts één enkele vraag: “ lieve jij, wil jij met mij, net als jij je in je echte leven hebt gegeven, samen met je hartendief, wil jij, je ook in dit leven, samen met mij, de gelukkige ouders prijzen van onze kleine Thomas, beter bekend bij ons als, Thomas. A … onze kleine Thomas. A? “ Lieve lieve jij, weet jij wel wat jij voor mij betekent, dringt het een beetje tot je door, begrijp je eindelijk wat Hij met mij doet, begrijp je dat Hij, U is, dat Hij, jij is, dat ik, ik ben … dat wij, wij zijn … samen: U, jij, Thomas en ik … “ En je kunt niets zeker weten, want alles gaat voorbij, maar, ik geloof ik geloof ik geloof ik geloof ik geloof, in jou en mij … Zoveel dank je welletjes voor deze geweldige mooie dag, Ontzettende dank voor Uw liefde voor mij, jouw liefde voor ik, dat ik jullie mag treffen in mijn leven, met enkel één reden, de reden: een ontmoeting zoals wij elkander ontmoeten, een ontmoeting zoals afgelopen week, een simpele lente dag in april. Een dag zonder toegang, geen toegang, begrijp mij niet verkeerd! Een dag vol werk, werk aan de winkel. En ja werk gaat vóór het meisje! ; ) Een dag om de liefde te verklaren zoals alleen vandaag heeft gedaan! Lieve Meester, deze verklaring speciaal voor U, voor jou, voor Thomas, Thomas. A, van kimmie, van mij …
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn.
|
BDSMfan